Terugblik Herbergavond 23 mei 2019

Wanneer de ziel verveeld en vermoeid is
Over pastoraat in tijden van innerlijke secularisatie


Bijna 50 mensen waren naar Oosterbeek gekomen voor de Herberglezing. Dr. Kees van Ekris nam ons mee in zijn denken over innerlijke secularisatie. Veel gelovige mensen worden geconfronteerd met hun ‘ongelovige ík’. Als ze binnen de vertrouwde muren van kerk en familie blijven, gaat het nog wel, maar daarbuiten wint de stem van vervreemding en een soort matheid (weariness) het. Veel daarvan blijft onder de radar. Prediking en pastoraat bereikt die ‘andere ik’ van de mensen vaak niet. Met als risico dat het zo maar kan openbarsten en dat de ongelovige ik het over gaat nemen in het leven.

Henriëtte Ronald-Holst noemde het diepste leven een schuwe hinde. Miskotte refereert in 1961 al aan dit onderwerp op een hervormde toogdag. ‘Onverschilligheid heerst in de cultuur, en ik voel dat ik de dode in mij voel ontwaken’. Ds. Paul Visser schreef twee jaar geleden over vervlakking in het geloofsleven. ‘Het gaat om de existentiële doorleving van heil en onheil, juist die maakt de gelovige weerbaarder.’ De schuwe hinde is niet geholpen met een bakje water, maar moet zicht krijgen op welke machten en krachten in onze maatschappij en cultuur het zijn die jacht op hem maken. Bemoedigende woorden zijn geen medicijn voor innerlijke secularisatie. Relevante theologie over aanvechting, een argwanende houding tegenover onze cultuur, aandacht voor het gewone leven, dat maakt in de diepte weerbaar.
Na een boeiende discussie werd de avond afgesloten. Er was veel om over na te denken.

Volgende Herberglezing: 28 november 15.00 uur.