Marijke

Retraite in de Herberg

De Herberg in Oosterbeek. Mijn verblijf voor de komende dagen. Gemakkelijk te vinden wanneer je eenmaal op weg bent.

Wat lastiger was mijn de aanloop om tot een verblijf in de Herberg te komen. Mijn levensweg gaat niet via de meest makkelijke route. Er zijn punten waar ik richting moet bepalen. Meestal doe ik dat veilig alleen. Maar soms zijn er ook punten waarop ik de hulp en het inzicht van een ander nodig heb. En ik was (opnieuw) op zo’n punt aangekomen. Zoekend op het wereldwijde web was er geen doorkomen aan, ik kwam niet verder.

Uiteindelijk kwam de Herberg in beeld. Ik besloot me aan te melden, maar aarzelde enorm of ik de juiste weg was ingeslagen. Na het telefonisch contact, werd de ergste twijfel weggenomen. Er werd me gezegd dat ik daar wel eens heel goed op mijn plek zou kunnen zijn. Spannend was het om die maandagochtend op weg te gaan. Hoe zou het zijn? Ik besloot er niet te hoge verwachtingen van te hebben. En zeker niet te denken dat ik antwoorden en oplossingen zou vinden. Omdat ik vakantie had, was het al fijn om weg te zijn. Rust vinden, een boek lezen, wandelen in het bos. Dat kon daar allemaal.

De Herberg is een prachtig pand in een mooie omgeving. Fijn om een eigen plek te hebben, een eenvoudige kamer. Zelf mocht ik invulling geven aan mijn verblijf, al moest ik ter plekke nog mijn route bepalen. De eerste dag was alles nieuw, onwennig en spannend. De weg vinden, ontmoetingen, eten met de gasten, begeleidingsgesprek, daginvulling. Dat alles wende verrassend snel. Mijn dagen vulden zich met Bijbellezen, nadenken, naar buiten kijken, slapen, wandelen, bidden, fietsen, maaltijden, lezen, breien. De begeleidingsgesprekken waren waardevol en goed. Ik voelde me begrepen en serieus genomen, ik vond en kreeg vertrouwen. Er werd meegedacht en -gezocht naar de juiste richting en met me gebeden.

Voor ik het wist was het helaas voorbij. Wat heb ik me snel thuis gevoeld in de Herberg. De gasten, bij wie ik een plek aan tafel kreeg, hebben daar enorm aan bijgedragen. Een warm welkom en hun gastvrijheid stelden me meteen op mijn gemak. Gewoon een kopje thee inschenken, je eten opscheppen. Wat zo gewoon lijkt, is op zo’n moment zo bijzonder belangrijk. En zonder dat ze het zelf beseft hebben zijn ze, in die paar dagen waarin we op elkaars pad kwamen, van grote waarde voor me geweest. Met de tips en adviezen als richtingaanwijzers op mijn weg, moest ik terug naar huis. Door mijn begeleider was ik in gebed bij God gebracht. En hoe moeilijk dat voor mij vaak te ervaren is – Hij heeft gehoord en is met me meegegaan. De preek die gehouden werd de zondag erna sloot zo goed aan op mijn retraite, heel bijzonder! Hij was er bij! Een sterk gevoel van heimwee heeft me nog dagen in beslag genomen.

Ik kijk met verwondering en dankbaarheid terug en kom zeker nog eens langs!

Marijke