PDC de Herberg al vijfentwintig jaar een toevluchtsoord.
Vandaag is er alle reden voor feest. Feest waarin we onze dankbaarheid naar God kunnen uitdrukken, omdat Hij trouw is en zorgt. Feest omdat we ook een toekomst zien voor de Herberg als plek waar verbinding, gemeenschap, troost en vrede gevonden kan worden.
Dit zei Esmee Wiegman tijdens de drukbezochte dankdienst in de Vredebergkerk in Oosterbeek. Ze memoreerde dat er in de jaren tachtig van de vorige eeuw sprake was van een verzakelijking in de zorg. Als reactie daarop namen kerken en christenen initiatieven voor nieuwe organisaties om vanuit christelijke drijfveren vorm en inhoud te geven van de samenleving. Dit zien we ook in het begin van deze eeuw gebeuren. Nu is de achterliggende reden dat de overheid begin deze eeuw een terugtrekkende beweging maakt, vanwege de kosten die de verzorgingsstaat met zich meebrengt. Er ontstaan nieuwe diaconale initiatieven. Nu niet zozeer vanuit instituties, maar vanuit behoeften van mensen die zorg en ondersteuning nodig hebben en mensen die graag (maar dan projectmatig, en niet meer langdurig) iets willen betekenen voor anderen.
De Herberg heeft zeker in deze tijd toekomst. Maar dat vraagt meebewegen met een nieuwe tijd. Met vrijwilligerstaken die aansluiten bij wat mensen kunnen en willen betekenen voor anderen. Zeker ook voor jongeren kan werken in de Herberg betekenisvol zijn. Opdoen van werkervaring en levenservaring is van grote betekenis bij het vinden van een baan.
In deze tijd ontdekken veel mensen dat zelfontplooiing, vrijheid en leuke dingen doen niet bevredigt. Ze krijgen meer en meer behoefte aan zin en een betekenisvol leven. Dat geldt voor ouderen, maar zeker ook voor jongeren. De Herberg is een prachtige plek om een tijdje stil te staan op je levensweg. Een plek van vergeving, verzoening en genezing en vrede. Een plek waar zin en betekenis te ontdekken is.
Dominee Johan Tekelenburg, voorzitter van het bestuur van PDC de Herberg, hield een meditatief moment over Paulus, die op weg naar Damascus een halt toe wordt geroepen. Een diepingrijpende gebeurtenis, die zijn leven ‘op de kop’ zet. Een gebeurtenis die hem dingen vanuit een heel ander perspectief laat zien. Hij moet (letterlijk) bij de hand genomen worden. En tijdens die moeilijke dagen in Damascus is hij niet alleen. De Here God zelf zorgt ervoor dat er mensen zijn die hem opvangen. Uiteindelijk krijgt hij ook weer ‘zicht’. In deze geschiedenis zitten veel zaken die voor Herberggasten heel herkenbaar zijn. Ook nu werkt de Here op dezelfde manier.
Na deze feestelijke dienst, waarin ook veel gezongen en gebeden werd, was er een samenzijn op het terrein van de Herberg. Vrijwilligers werden in het zonnetje gezet, er waren workshops en vooral was het een en al ontmoeting. Echt een ‘Herbergdag’.