Als werkvoorbereider voor nieuwe bouwprojecten in de petrochemie had ik een ongelooflijk drukke baan. Mijn werk was erg prestatiegericht. In de schaarse vrije tijd die overbleef, zette ik me in voor allerlei sociale en maatschappelijke doeleinden. Ik kon moeilijk mijn grenzen aangeven.

Op een gegeven moment liep het mis. Mede door mijn reumatische aandoening – ik heb de ziekte van Bechterew – kreeg ik een burn-out. Volledig uitgeput kwam ik in het ziekenhuis terecht. Ik leed veel pijn en kon niet meer denken. Daarna kwam ik thuis, lichamelijk niet meer in staat om te werken. Ik voelde me nutteloos en zag de zin van het leven niet meer. God was in mijn gevoel ver weg of zelfs helemaal verdwenen. De predikant adviseerde mij om naar de Herberg te gaan. Al tijdens het intakegesprek dacht ik: Hier moet ik zijn. De warmte, de rust, de ruimte, de natuur… Dit was de plaats om mijn leven weer op de rails te krijgen.

‘Drie cirkels en mijn leven veranderde’

Het gebeurde tijdens één van de Bijbelstudies toen drie cirkels werden getoond. In de eerste cirkel was een troon getekend, waar een poppetje op zat. In de tweede cirkel was er een kruis bij getekend. In de derde cirkel stond het kruis op de troon en stond het poppetje erbij. Heel indringend kwam toen de vraag op mij af: Wat is de plaats van God in mijn leven? Zit Hij op de troon of ben ik dat? Ik ontdekte dat het in het leven niet ging om mij en om mijn prestaties, maar om God. Dat zette mijn leven in een totaal ander perspectief. Ik ging anders denken en doen. Ja, dat was het begin van mijn wedergeboorte. God kreeg de centrale plaats in mijn leven.

Na mijn terugkeer uit de Herberg lukte het door mijn ziekte niet meer om terug te keren naar mijn oude werk en kwam ik in de WIA. Maar ik ben elke dag dankbaar voor wat God mij allemaal geeft. Nog vaak denk ik aan de Herberg terug. Mede met de onmisbare hulp van de medewerkers is daar het keerpunt in mijn leven gekomen.’